نقد و بررسی A Way Out

بخش دوم

بازی A Way Out در ابتدا درون یک هواپیما آغاز می‎شود؛ یکی از نکات زیبای شروع بازی این است که شما ابتدا Vincent و Leo را در حالی‎که درون هواپیما نشسته اند می‎بینید، اینجا جایی است که شما باید انتخاب کنید که چه‎کسی جای Vincent و چه‎کسی در نقش Leo بازی کند. در این قسمت بیوگرافی کوتاهی از هر دو شخصیت به بازیکن نشان داده می‎شود، مانند اینکه Leo فردی خشن، عصبی و متکی به زور و قدرت بازوی خود است در حالی که Vincent فردی آرام، خونسرد، منطقی و باهوش است که ترجیح می‎دهد به جای درگیر شدن با صحبت کار خود را پیش ببرد. علاوه بر این موارد خلاصه ای از سوابق جرم و مدت زمان حبس آن‎ها نیز نشان داده می‎شود. پس از اینکه شما شخصیت مورد نظر خود را انتخاب کردید، بازی در داخل همان هواپیما آغاز می شود و Vincent و Leo شروع به صحبت در مورد مسائلی می‎کنند که به فرار آن ها از زندان مربوط می شود، پس از این صحنه با یک کات زیبا، داستان به گذشته و زمانی بر می گردد که Vincent وارد زندان می‎شود. این بازی به خوبی پر از فلش بک‎هایی است که شما را به عقب می‎برد تا داستان را از ابتدا بشنوید و دنبال کنید تا زمانی که، به قسمتی از بازی می‎رسید که Vincent و Leo درون هواپیما نشسته اند؛ این علامت سوال بزرگ که این دو نفر درون هواپیما چه می‎کنند تا اواخر بازی ادامه دارد تا بالاخره داستان به صحنه سوار شدن آن‎ها به هواپیما می رسد و شما باید ادامه ماجرا را تا انتها بازی کنید تا بفهمید سرانجام این دو نفر چه خواهد بود.

همان طور که اشاره کردم، A Way Out شبیه به تمام بازی‎ها است و هیچ بازی دیگری شبیه به آن نیست و این مساله به این دلیل است که سازنده این بازی توانسته به خوبی چند سبک مختلف بازی را با یکدیگر ترکیب کند و این بازی خلاقانه را بسازد.به عنوان مثال پس از آنکه به کمک یکدیگر توانستید مخفیانه از زندان خارج شوید، در بیرون از زندان وقتی که ماموران پلیس به دنبال Vincent و Leo می‎آیند بازی شبیه به بازی‎های مخفیکارانه، مانند Splintercell می‎شود که شما باید به صورت مخفیانه و بدون سر و صدا از پشت به پلیس هایی که به دنبال شما هستند حمله کرده و آن ها را از سر راه خود بردارید.

در قسمت دیگری از بازی وقتی شما در حال تعقیب شخصی هستید و باید او را بگیرید بازی ناگهان از حالت سوم شخص خارج شده، دوربین به سمت بالا حرکت می‎کند و تصویر دوبخشی، یکپارچه می شود و شما از نمای بالا محوطه‎ای را می بینید که در آن باید به دنبال شخص مورد نظر حرکت کرده و او را بگیرید؛ گرفتن آن شخص به صورت یک نفره امکان پذیر نیست، بنابراین هر دو نفر شما باید به گونه ای حرکت کنید که از دو طرف راه را بسته و او را به دام بیاندازید .

همچنین در قسمت دیگری از بازی وقتی شما در بیمارستان هستید و باید از دست پلیس فرار کنید، در بخشی از این تعقیب و گریز، ناگهان دوربین به نمای کناری تغییر زاویه می‎دهد و بازی بیشتر شبیه به بازی های پلتفرمر دو بعدی می‎شود. یعنی شما در این قسمت فقط می توانید جلو و عقب رفته و با زدن ضربه کسانی که به طرف شما حجوم می آورند را از سر راه خود برداشته و فرار کنید. نکته جالب دیگر در همین مرحله از بازی این است که باز هم صفحه از حالت دو تکه خارج می‎شود و شما در یک نما شخصیت خود را کنترل می‎کنید. البته در این قسمت بازی شما هر دو شخصیت را نمی‎بینید، بلکه به نوبت آن ها را کنترل می‎کنید؛ این قسمت نیز به زیبایی با قدرت کارگردانی بالای Fares طراحی شده است و به نحوی زیبا به شخصیت های بازی کات می‎خورد و شما به نوبت فرار می‎کنید تا در یک نقطه به هم برسید.

در بخش دیگری از بازی شما باید به یک پمپ بنزین دستبرد بزنید، طراحی این مرحله نیز به خوبی انجام شده است. گیم پلی این قسمت بازی به گونه‎ای است که برای موفقیت در آن، شما باید ابتدا محدوده پمپ بنزین را با دقت بگردید، موارد خطر آفرین را حذف کنید و سپس دزدی خود را شروع کنید. کارهایی از قبیل یافتن و قطع کردن تلفن و یا گفتگو با افرادی که در این محل حضور دارند، تا بوسیله صحبت کردن بتوانید به نحوی آن ها را قانع کنید تا محل را ترک کنند.

در چند قسمت دیگر از بازی شما در جریان تعقیب و گریز قرار می‎گیرید، در این تعقیب و گریز‎ها یک نفر مشغول رانندگی است و نفر دیگر باید با تیراندازی به تعقیب کنندگان آن‎ها از مسیر خارج سازد تا بتوانید با موفقیت فرار کنید. چیزی شبیه به صحنه هایی که در بازی Uncharted زیاد دیده شده است.

در قسمتی دیگر از بازی، Leo و Vincent سوار بر یک قایق هستند و شما باید در دو سمت قایق قرار بگیرید با پارو زدن به درستی قایق را در مسیر خود هدایت کنید تا به صخره ها برخورد نکند، قایق در صورت برخورد به صخره‏‎ها صدمه می بیند و بعد از اینکه حجم صدمات وارده زیاد شد غرق می شود.

و در نهایت در قسمت انتهایی، بازی کاملا به یک Shooter تبدل می شود، جایی که Vincent و Leo سرانجام توانسته اند مخفی‎گاه Harvey را پیدا کرده و به آن نفوذ  کنند. در این قسمت بازی شما باید همانند یک بازی Shooter تمام محافظان Harvey را بکشید تا به او برسید.

علاوه بر تمام این ها، سراسر بازی A Way Out سرشار از سورپرایزها، نکات سرگرم کننده و منحصر بفرد و حتی تا حدی مفرح می باشد. در بسیاری از بخش‎های بازی، علاوه بر اینکه شما باید کارهای لازم برای پیش رفتن آن مرحله را انجام دهید، بازی های کوچکی (mini game) نیز طراحی شده اند که می توانید خود را تا حدی با آن ها سرگرم کنید، از وزنه زدن و ورزش کردن گرفته تا بیس بال و بازی های Board game و Arcade و حتی ساز زدن به سبک بازی Guitar Hero. مینی گیم هایی که شاید جزئیات زیادی نداشته باشند ولی تا حد بسیار زیاد و برای مدتی کوتاه، جالب و سرگرم کننده هستند.

گیم پلی این بازی نیز به شکل بسیار زیبا و مناسبی برای بازی دو نفره طراحی شده است. در قسمت هایی از بازی باید یک کار را با همکاری هم انجام دهید، در جایی دیگر باید با هم تصمیم بگیرید که مشکل پیش آمده را از طریق نظر Leo که مردی کلا فیزیکی، عصبی و اهل درگیریست حل کنید یا راه مورد علاقه Vincent را انتخاب کنید که اصولا آدمی باهوش و منطقی است و بیشتر ترجیح می دهد از فکر خود استفاده کند تا اینکه با بقیه درگیر شود. شاید یکی از بزرگترین ایرادهایی که می‎توان به گیم پلی بازی گرفت، ساده بودن بیش از حد آن است. این بازی فاقد چالش های درگیر کننده است و امکان انتخاب سطح بالاتری از سختی در هنگام شروع بازی وجود ندارد. البته از نگاهی دیگر می‎توان این مساله را به عنوان نکته‎ای مثبت برشمرد، خصوصا برای کسانی که می خواهند از داستان بازی لذت ببرند و ترجیح می‎دهند برای پیش بردن بازی، درگیر مراحل سخت نشوند. نکته دیگر اینکه بسیاری از کمپانی‎های سازنده بازی، برای سخت‎تر کردن بازی‎ها، در عوض بالا بردن هوش مصنوعی دشمن‎ها، تعداد آن‎ها را به شیوه‎ای غیر منطقی افزایش می‎دهند و یا بدتر از آن گاهی قدرت کنترل کردن کارکتر بازی توسط بازیکن را کمتر می‎کنند، اما کمپانی Hazlight، با حذف گزینه “انتخاب درجه سختی بازی” تا حدی بر این ایراد معمول غلبه کرده است. اما به طور کلی به نظر شخص بنده بازی می‎توانست با چالش‎های بیشتر، حتی از این هم جذاب تر باشد. به طور مثال در بسیاری از قسمت های بازی، مثل درگیری ها، از پیش رو برداشتن موانع و حتی در مینی گیم‎هایی که شخصیت شما در حال ورزش کردن است، شما تنها با فشار دادن یک دکمه ( دکمه مربع در PS4 ) می‎توانید بازی را به پیش ببرید! به طوری که حتی در بسیاری از بخش‎ها شما اگر چشم بسته فقط دست خود را روی دکمه مربع قرار دهید بازی پیش می رود! یا حتی در بسیاری از صحنه‎های تعقیب و گریز شخصیت بازی به طور اتوماتیک به سمت در یا مسیر مورد نظر می‎پیچد و نیازی نیست که شما نگران پیدا کردن مسیر مناسب برای فرار باشید! همچین در برخی از صحنه‎ها ( مانند قسمتی که Vincent در جلوی بیمارستان سوار ماشین می‎شود تا Leo را از دست پلیس‎ها نجات دهد) تعقیب و گریز به صورت دمو است و شما به‎جای اینکه درگیر بازی شوید، فقط باید تماشاگر باشید. البته این مساله در شروع بازی هنگامی که Leo و Vincent در تلاش برای فرار از زندان هستند، بسیار خوب و به نفع بازیکن است؛ چون در مواقعی که شما تا قسمتی از راه فرار را پیموده‎اید و با دری بسته روبرو می‎شوید و برای رد شدن از آن Leo و Vincent تصمیم می‎گیرند که برگردند و وسیله دیگری همراه خود بیاورند، دیگر نیازی نیست که شما  تمام مسیر را برگردید تا وسیله مورد نظر را برداشته و همراه خود بیاورید، بلکه با یک کات زیبا زمان به جلو می رود و  شما می‎توانید مسیر خود را ادامه دهید.

اما به جرات می‎توان گفت که نقطه اوج داستان مربوط به قسمت انتهایی آن است، اتفاقی که هر چند کلیشه‎ای است، اما باز هم با یک طراحی زیبا در بازی گنجانده شده است. جایی که … ( اگر همچنان مشغول خواندن این مطلب هستید هنوز دیر نشده که دست بکشید! مهم ترین اتفاق بازی در حال اسپویل شدن است!!! ) پس از فرود غیر منتظره هواپیما ناگهان Leo متوجه می‎شود که Vincent مامور پلیس است و از اول ماجرای دستگیری Leo در جریان پرونده او قرار داشته و در جایی به این نتیجه می‎رسند که تنها راه حرف کشیدن از Leo و پیدا کردن Harvey، ورود Vincent به عنوان یک مامور مخفی به زندانی است که Leo دوران محکومیت خود را در آن‎جا می‎گذراند. این قسمت اوج احساسی داستان است، جایی که شوک وارد شده به Leo عینا به دو نفری که مشغول بازی هستند و انتظار این ماجرا را ندارند نیز وارد می‎شود. برای Leo این مساله بعد از تمام ماجراهایی که بین او و Vincent اتفاق افتاده و آنها را به شدت به یکدیگر نزدیک کرده غیر قابل باور است. اما داستان در اینجا تمام نمی‎شود، اینجا جایی است که Vincent و Leo ( و شما و دوستتان که در حال بازی هستید! ) در سکانس پایانی این بازی زیبا در مقابل یکدیگر قرار می‎گیرند. Leo در فرودگاه Vincent را گروگان گرفته و فرار می‎کند، ولی پس از تعقیب و گریزی کوتاه بازی به جایی می‎رسد که یک نفر باید کشته شود. در قسمت پایانی بازی Leo و Vincent در محوطه‎ای به دنبال یکدیگر می‎گردند تا بر خلاف میل‎شان دیگری را بکشند؛ در نهایت در صحنه‎ای شاید بسیار کلیشه ای و غیر واقعی اما جذاب و سرشار از احساس، Vincent با ناراحتی ولی بالاجبار Leo را می‎کشد ( البته من تنها یک بار این بازی را با این پایان بندی تمام کردم، ظاهرا به نظر می‎رسید که راه دیگری وجود ندارد، اما شاید پایان دیگری نیز برای این بازی قابل تصور باشد). قسمت پایانی بازی با تمام نقص‎ها و کلیشه‎ای بودن و حتی تا حدی شباهتش به فیلم‎های هندی، به نظر من از تاثیر گذارترین صحنه‎های بازی به حساب می‎آید و باید اضافه کنم که باز هم طراحی تاثیرگذار و قدرتمند Fares با ترکیب صحنه‎های سینمایی زیبا و موسیقی فوق العاده، کاملا به چشم می آید.

نتیجه گیری

به طور کلی A Way Out با تمام نقص‎ها و کاستی‎هایش، از قبیل گرافیک نه چندان چشم گیر، آسان بودن بیش از حد و کوتاهی داستان، یک بازی بسیار فوق‎العاده است  و این نکته را هم نباید فراموش کرد که این بازی حاصل تلاش یک استودیو مستقل به نام Hazelight است که تنها از حمایت EA برای ساخت و انتشار آن بهره جسته است. بنابراین در مقایسه با استاندارد بازی‎های مستقل، A Way Out یک بازی فوق‎العاده محسوب می‎شود. مخصوصا فراموش نکنید که قیمت آن تنها ۳۰ دلار است و همچنین اگر شما بخواهید با دوست خود بازی را به صورت آنلاین انجام دهید خرید آن تنها توسط یک نفر کافی است و نفر دوم می‎تواند با نصب نسخه دمو و رایگان بازی به صورت آنلاین، با دوست خود تا انتهای بازی را انجام دهد.