امانگ آس Among Us چیست؟

تا به حال چیزی درباره Among Us شنیده اید؟ شاید شما هم از کسانی باشید که روزانه ساعت ها پای این بازی می نشینید و با آن درگیر هستید. ولی اگر کلماتی مثل ساس (sus) یا ونت (vent) برایتان آشنا نیستند، پس کاری دشوار انجام داده‌اید و درباره Among Us چیزی نمی دانید و این پدیده بزرگ، که یک بازی مولتی‌پلیر است که مدتی است خیلی‌ خیلی سروصدا کرده است را از دست داده‌اید . اما حالا که تعداد بازیکنان این بازی دارد به مرز ۱۰۰ ملیون نفر نزدیک می‌شود، شاید تکانی بخورید و سری به این بازی بزنید و ببینید نفوذی خوبی هستید یا نه.

این بازی در سال ۲۰۱۸ توسط شرکت نرم‌افزاری امریکایی اینراسلاث (Innersloth) انتشار پیدا کرد و تا ماه می ۲۰۱۹ یک ملیون بار دانلود شده بود که البته تعداد بدی نیست. اما بعدی از اینکه قرنطینه آمد و خانه‌نشینی را اجباری کرد، مردم دنبال راه‌های جدیدی برای ارتباط با دوست ‌و آشنا گشتند و اینطور بود که امانگ آس اینجوری محبوب شد. وقتی سپتامبر ۲۰۲۰ تمام شده بود، تعداد بازیکنان روزانهٔ این بازی به ۶۰ ملیون نفر (در روز) رسیده بود.

این موفقیت عجیب ‌و غریب ابتدا در اول تابستان شروع شد، وقتی که بازیکنان شاخ توییچ (Twitch) شروع به استریم این بازی کردند و بعد از آن خیلی از استریمر‌های یوتیوب و اینفلوئنسر‌های تیک‌تاک هم کم نگذاشتند. حتی طرفدارانی میان اهالی سیاست هم پیدا کرد. دوازده روز قبل از انتخابات امریکا بود که حسن پایکر که مفسر سیاسی در توییچ است و چهار ملیون و نیم دنبال‌کننده دارد به همراه  آلکساندریا اوساسیو کورتز و الهان عمر که هر دو از اعضای چپ‌گرای کنگره امریکا هستید، برای ترغیب جوان‌ها به رای دادن، به انجام این بازی نشستند.

امسال، سال ظهور بازیکن‌های کورونا بوده است، یعنی کسانی که در قرنطینه برای سرگرمی به بازی کردن علاقه‌مند شدند. در انگلستان تعداد بازیکن‌ها ۶۳٪ درصد افزایش پیدا کرده است. البته، شک نکنید که امانگ آس از داشتن مخاطبینی اسیر در خانه سود برده است، اما بازی‌های آنلاین مولتی‌پلیر، از خیلی وقت پیش راهی برای ارتباط برقرار کردن با دیگران بوده‌اند.

بازی‌های مولتی‌پلیر، از قبیل امانگ آس، در قرنطینه به شیوه‌ای عالی برای ارتباط برقرار کردن با دیگران تبدیل شده‌اند.

دکتر پیتر اچلز، استاد روانشناسی و علوم ارتباطات دانشگاه بث اسپا درباره Among Us می‌گوید: “این بازی‌ها تماس برقرار کردن با دیگران را که مردم در قرنطینه گرسنهٔ آن هستند، در اختیار آنها می گذارند. این بازی ها به مردم اجازه می‌دهند که کمی تخلیه شوند، که از خانهٔ خود در کنار دوستانشان باشند.”

از نظر دکتر اچلز، عنصر اجتماعی این بازی، در کنار حالت مخوف آن، باعث شده که برای بسیاری یادآور وضع امسال خودشان باشد. او می‌گوید: “این بازی در سفینه‌ای می‌گذرد که وضع آن مدام وخیم‌تر می‌شود، آن هم وقتی خدمه دارند تلاش می‌کنند تا سفینه سالم باقی بماند.”

کودک لندنی یازده سالهٔ دیگری به نام وگ ومیس، دو ماه است که امانگ آس را به همراه دوستانش بازی می‌کند. او این بازی را طور دیگری توصیف می‌کند: “حال می‌ده مظلوم‌نمایی کنی و از پشت بهشون خنجر بزنی.”

اینراسلاث پیشتر قصد داشت تا دنباله‌ای برای این بازی منتشر کند، اما توفیق این بازی آنها را مجاب کرده است که فعلاً همین قسمت اول را بهبود ببخشند. انتظار می‌رود که آپدیت‌های این بازی در ده دسامبر در مراسم گیم آواردز (Game Awards) رونمایی شوند. احتمال دارد که امکان برگشتن خدمهٔ کشته شده به بازی به عنوان فرشتهٔ نگهبان، و نقشه‌ای جدید به بازی اضافه شوند؛ عناصری که می‌توانند روند بازی را عوض کنند.

بااینکه امانگ آس در میان نامزد‌های بهترین بازی‌های مولتی‌پلیر و همچنین بهترین بازی‌های تلفن همراه در گیم آواردز حضور دارد، دکتر اچلز بر این باور است که همین الان هم وظیفهٔ خود را انجام می‌دهد و همان کاری را می‌کند که تمام بازی‌های خوب انجام می‌دهند. اینکه “فضایی برای ما مهیا سازند تا بتوانیم با آدم‌هایی که دوستشان داریم در تماس باقی بمانیم. این قدرت واقعی بازی‌های کامپیوتری است. آنها می‌توانند تجربه‌ای اجتماعی به وجود بی‌آورند که تاکنون هیچ نظیری نداشته است.”

Guardian: منبع